17-200 Hajnówka ul. 3 Maja 45
Zapraszamy: wt-pt - 10.00-18.00
sobota - 8.00-16.00
85 682 29 69
511 155 479
mbphajnowka@poczta.onet.pl
Promocja książki Doroty Sokołowskiej, „Dźwiękoczułość”.
13 marca 2015 roku w Miejskiej Bibliotece Publicznej im. dr. Tadeusza Rakowieckiego o swojej książce „Dźwiękoczułość” opowiadała Dorota Sokołowska, dziennikarka Polskiego Radia Białystok. Słuchacze białostockiej rozgłośni doskonale znają i kojarzą piękny, subtelny głos Pani Doroty; jej autorskie audycje literacko-kulturalne („Podróże po kulturze”, „Czytamy książki”) od wielu lat cieszą się niesłabnącą popularnością wśród słuchaczy Radia Białystok. To w nich relacjonuje najważniejsze wydarzenia życia kulturalnego regionu, popularyzuje czytelnictwo recenzując najciekawsze wydawnictwa książkowe. Jest również doświadczoną reportażystką, wielokrotnie nagradzaną za swoje audycje dokumentalne. Wśród jej wyróżnień należy wymienić: I nagroda IPN za najlepszą audycję historyczną w kategorii Historia Regionalna, Nagroda Prezydenta Białegostoku za upowszechnianie kultury (2007), Nagroda Marszałka Woj. Podlaskiego za ochronę dóbr kultury (2013), I Nagroda za reportaż prasowy „Narew. Ludzie. Przyroda. Kultura”.
„Dźwiękoczułość” to zbiór poetyckich reportaży radiowych, które Dorota Sokołowska napisała na Ogólnopolski Konkurs Literacki „Tutaj jestem”, ogłoszony przez Wojewódzki Ośrodek Animacji Kulturalnej w Białymstoku. Książka nie miała sobie równych i zwyciężyła V edycję konkursu w roku 2014. Był to niezwykle udany debiut literacki, o czym mogli się przekonać hajnowianie, którzy licznie przybyli na promocję książki i spotkanie z Dorotą Sokołowską. Wspomnieć należy, że promocji „Dźwiękoczułości” towarzyszyła wystawa fotografii Joanny Żemojdy (której zdjęcia zamieszczone są również w książce), udostępnione dzięki uprzejmości białostockiego WOAK-u, będącego współorganizatorem naszego Dziennikarka rozpoczęła spotkanie krótkim zrelacjonowaniem rozdziałów „Dźwiękoczułości”, a przygotowana przez pracowników WOAK-u prezentacja multimedialna uzupełniała wypowiedź autorki o cytaty i fotografie pochodzące z promowanej książki. To reportaże o ludziach, w zdecydowanej większości już nieżyjących, którzy zapisali się na kartach historii Białegostoku, ale też odegrali wielką rolę w życiu samej Doroty Sokołowskiej. Jej bohaterami są białostoccy inteligenci i ludzie kultury. Są to między innymi Teresa Kudelska i Wiesław Szymański – wieloletni przyjaciele i współpracownicy Sokołowskiej, Piotr Sawicki – założyciel Białostockiego Teatru Lalek „Świerszcz”, czy też Placyda i Stanisław Bukowscy – małżeństwo artystów, odpowiedzialnych za architekturę wielu ważnych miejsc w centrum Białegostoku. Nie bez powodu przywołuje Sokołowska te nieco zapomniane biografie; każda z tych osób zostawiła po sobie namacalny ślad, każda miała swój wkład w historię Białegostoku, dlatego tak doskonale „Dźwiękoczułość” wpisuje się w idee i hasło konkursu literackiego „Tutaj jestem”. Dorota Sokołowska pochyla się nad każdym z swoich bohaterów, z życzliwością i nutą nostalgii wspominają ich przyjaciele i współpracownicy, z którymi rozmawiała autorka przygotowując się do pisania „Dźwiękoczułości”. To wyjątkowe podejście do drugiego człowieka, a także podjęta przez Sokołowską próba zrozumienia dzieła jego życia są niewątpliwym walorem książki. Reportaże utrzymane są w nostalgicznym klimacie, pamięć i przemijanie wpisane są w historie opowiedziane przez autorkę „Dźwiękoczułości”, która z literacką wrażliwością próbuje dociec istoty ulotności życia ludzkiego. Momentami, "Dźwiękoczułości” towarzyszy wrażenie lektury traktatu filozoficznego, w którym człowiek i pamięć o nim walczą zawzięcie z przemijaniem. Spotkanie było doskonała okazją do rozmowy o kulisach pracy radiowej. Dziennikarka z sentymentem wspominała lata, kiedy na taśmach magnetycznych kleiło się każdy dźwięk, a w całym studiu unosił się zapach chemikaliów służących do wywoływania owych taśm. Praca nad audycją czy reportażem pochłaniała mnóstwo czasu i wymagała nie lada precyzji. Dziś, za sprawą techniki cyfrowej, wygląda to zupełnie inaczej, żmudny proces montażu radiowego ustąpił miejsca wszechobecnej technice komputerowej, niemniej, dziennikarz, któremu dane było pracować „starą szkołą” reportażu, doceni pracę i trud radiowców sprzed kilku dekad. Opowiadała też o swojej zawodowej mentorce – Teresie Kudelskiej, jej zresztą poświęca jeden z rozdziałów książki („Eter”). To ona wprowadziła Dorotę Sokołowską w arkana zawodu radiowca, jako doświadczony reportażysta udzieliła jej wielu cennych porad.
Promocja książki upłynęła w niezwykłej atmosferze, tak jak niezwykła jest osoba Doroty Sokołowskiej. Hajnowianie urzeczeni jej głosem i charyzmą ustawiali się w kolejce po dedykację i autograf na zakupionym egzemplarzu „Dźwiękoczułości”. Współorganizatorom spotkania, Wojewódzkiemu Ośrodkowi Animacji Kulturalnej w Białymstoku, dziękujemy za pomoc, udostępnienie prezentacji multimedialnej i wystawy fotografii Joanny Żemojdy. Szczególne podziękowania składamy Pani Izabeli Dąbrowskiej, kierownikowi Działu Promocyjno-Edytorskiego, dobremu duchowi całego przedsięwzięcia oraz Dyrektorowi WOAK-U, Panu Cezaremu Janowi Mielko.
„Dźwiękoczułość” to zbiór poetyckich reportaży radiowych, które Dorota Sokołowska napisała na Ogólnopolski Konkurs Literacki „Tutaj jestem”, ogłoszony przez Wojewódzki Ośrodek Animacji Kulturalnej w Białymstoku. Książka nie miała sobie równych i zwyciężyła V edycję konkursu w roku 2014. Był to niezwykle udany debiut literacki, o czym mogli się przekonać hajnowianie, którzy licznie przybyli na promocję książki i spotkanie z Dorotą Sokołowską. Wspomnieć należy, że promocji „Dźwiękoczułości” towarzyszyła wystawa fotografii Joanny Żemojdy (której zdjęcia zamieszczone są również w książce), udostępnione dzięki uprzejmości białostockiego WOAK-u, będącego współorganizatorem naszego Dziennikarka rozpoczęła spotkanie krótkim zrelacjonowaniem rozdziałów „Dźwiękoczułości”, a przygotowana przez pracowników WOAK-u prezentacja multimedialna uzupełniała wypowiedź autorki o cytaty i fotografie pochodzące z promowanej książki. To reportaże o ludziach, w zdecydowanej większości już nieżyjących, którzy zapisali się na kartach historii Białegostoku, ale też odegrali wielką rolę w życiu samej Doroty Sokołowskiej. Jej bohaterami są białostoccy inteligenci i ludzie kultury. Są to między innymi Teresa Kudelska i Wiesław Szymański – wieloletni przyjaciele i współpracownicy Sokołowskiej, Piotr Sawicki – założyciel Białostockiego Teatru Lalek „Świerszcz”, czy też Placyda i Stanisław Bukowscy – małżeństwo artystów, odpowiedzialnych za architekturę wielu ważnych miejsc w centrum Białegostoku. Nie bez powodu przywołuje Sokołowska te nieco zapomniane biografie; każda z tych osób zostawiła po sobie namacalny ślad, każda miała swój wkład w historię Białegostoku, dlatego tak doskonale „Dźwiękoczułość” wpisuje się w idee i hasło konkursu literackiego „Tutaj jestem”. Dorota Sokołowska pochyla się nad każdym z swoich bohaterów, z życzliwością i nutą nostalgii wspominają ich przyjaciele i współpracownicy, z którymi rozmawiała autorka przygotowując się do pisania „Dźwiękoczułości”. To wyjątkowe podejście do drugiego człowieka, a także podjęta przez Sokołowską próba zrozumienia dzieła jego życia są niewątpliwym walorem książki. Reportaże utrzymane są w nostalgicznym klimacie, pamięć i przemijanie wpisane są w historie opowiedziane przez autorkę „Dźwiękoczułości”, która z literacką wrażliwością próbuje dociec istoty ulotności życia ludzkiego. Momentami, "Dźwiękoczułości” towarzyszy wrażenie lektury traktatu filozoficznego, w którym człowiek i pamięć o nim walczą zawzięcie z przemijaniem. Spotkanie było doskonała okazją do rozmowy o kulisach pracy radiowej. Dziennikarka z sentymentem wspominała lata, kiedy na taśmach magnetycznych kleiło się każdy dźwięk, a w całym studiu unosił się zapach chemikaliów służących do wywoływania owych taśm. Praca nad audycją czy reportażem pochłaniała mnóstwo czasu i wymagała nie lada precyzji. Dziś, za sprawą techniki cyfrowej, wygląda to zupełnie inaczej, żmudny proces montażu radiowego ustąpił miejsca wszechobecnej technice komputerowej, niemniej, dziennikarz, któremu dane było pracować „starą szkołą” reportażu, doceni pracę i trud radiowców sprzed kilku dekad. Opowiadała też o swojej zawodowej mentorce – Teresie Kudelskiej, jej zresztą poświęca jeden z rozdziałów książki („Eter”). To ona wprowadziła Dorotę Sokołowską w arkana zawodu radiowca, jako doświadczony reportażysta udzieliła jej wielu cennych porad.
Promocja książki upłynęła w niezwykłej atmosferze, tak jak niezwykła jest osoba Doroty Sokołowskiej. Hajnowianie urzeczeni jej głosem i charyzmą ustawiali się w kolejce po dedykację i autograf na zakupionym egzemplarzu „Dźwiękoczułości”. Współorganizatorom spotkania, Wojewódzkiemu Ośrodkowi Animacji Kulturalnej w Białymstoku, dziękujemy za pomoc, udostępnienie prezentacji multimedialnej i wystawy fotografii Joanny Żemojdy. Szczególne podziękowania składamy Pani Izabeli Dąbrowskiej, kierownikowi Działu Promocyjno-Edytorskiego, dobremu duchowi całego przedsięwzięcia oraz Dyrektorowi WOAK-U, Panu Cezaremu Janowi Mielko.
