Biały koń – druga odsłona
    Za granicą jest las, a za lasem Ruscy. Las szybuje wysoko ku obłokom smukłymi brzozami, ciągnie się olszyną, szumi sosnami, omszałe pnie znikają w zielonej czuprynie malin i pokrzyw. A w tych rozczochranych malinach i piekących pokrzywach na pewno siedzą Ruscy i, strzygąc uszami, starają się przebić przez szum drzew, rozgarniają smolne zasłony sosnowych aromatów, wyłuskują z wiatru ludzkie słowa, a może nawet myśli. Po co im to? – nikt nie wie, ale tak właśnie jest.
    Tak zaczyna się wydana w grudniu 2011 roku książka Michała Androsiuka „Biały koń”, której promocja odbyła się 29.12. w Czytelni dla Dorosłych Miejskiej Biblioteki Publicznej. Książka została wydana kilka lat wcześniej w języku białoruskim, tłumaczenie wykonał Marcin Rębacz nic nie roniąc z poetyckiej, skrzącej się metaforami prozy Androsiuka.
    Kilka akapitów dalej: Dziś już nikt nie wie jak i dlaczego największe w świecie imperium dotarło do maleńkiej wioseczki o nazwie Opaka Duża, a potem liznąwszy językiem stodołę Andreja Sawczuka, nie schrupało jej, nie połknęło, tylko zatrzymało się, właśnie tutaj, rozgraniczając świat na polski i ruski.
      Tak właśnie pisze Michał Androsiuk: czołga nas po chaszczach, żeby po chwili poprowadzić kociogłowymi ulicami Miasteczka, następnie niespodziewanie pociągnąć gdzieś w kosmos i bezpiecznie postawić na ziemi. 
    Uczestnicy spotkania zgodnie podkreślali ważność faktu, że akcja dziewięciu opowiadań dzieje się w Hajnówce lub jej okolicach. (Miasteczko to symboliczna nazwa Hajnówki). Pytany o pierwowzory bohaterów opowiadań autor wyjaśnił, że większość z nich jest kompilacją dwóch lub więcej postaci.
    Na zakończenie spotkania M. Androsiuk przeczytał opowiadanie List do Brukseli, ze zbioru opowiadań planowanego do wydania w 2012 roku.
                        T. Topolski