Chciałoby się powiedzieć – niech żałują Ci, których nie było. Spotkanie z poetą, prozaikiem i tłumaczem Janem Leończukiem, które odbyło się 8 października w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Hajnówce wypełnione było poetycką aurą.

Spotkanie prowadziła polonistka, Helena Jonasz.

Co o spotkaniu mówią jego uczestnicy?. Oto kilka refleksji.

„Spotkanie było jak powieść-rzeka, ulubiona książka – w niej samo życie, proste, i proste prawdy zwykłego człowieka, a jednak niezmiernie ważne, podstawowe: dom, rodzina… A jednocześnie było to spotkanie-gawęda, jak opowieści snute jesiennymi wieczorami przy herbacie i przy kominku, opowieści, które jedne wynikają z drugich, a te przywodzą na myśl kolejne…niekończąca się opowieść. O życiu.”

„Była to w dużej mierze opowieść o życiu pisarza, a czytane przez niego wiersze tę opowieść uzupełniały i komentowały. Jan Leończuk nawiązywał do różnych okresów swojego życia, mówił o bardzo dziwnych spotkaniach, wielokroć nawiązywał do czasów dzieciństwa, młodości, przywoływał osoby matki, ojca, nauczycieli, a wszystko to bardzo szczerze; jak sam wyznał obawia się, że być może porusza nazbyt osobiste wątki, ale taki po prostu jest. Można było odnieść wrażenie, że nie jest to spotkanie autorskie, ale oto na naszych oczach powstaje barwna, wielowątkowa powieść biograficzna”.

„Jego wiersze zawsze były mi bliskie. Niektóre z nich, to tak jakby moje. Po raz pierwszy spotykam go osobiście i zostałam uwiedziona. Jakaż szkoda, że na spotkaniu nie było moich znajomych, na pewno bardzo ważne sprawy zatrzymały ich w drodze …”

„Lubię lirykę refleksyjną. Moim ulubionym poetą jest Jacques Prevert. Po dzisiejszym wieczorze do grona ulubionych twórców dołączy Jan Leończuk, tym bardziej, że to krajan, Podlasianin tak jak my !”

„Tak wrażliwym ludziom chyba jest ciężej żyć na tym świecie, a może nie ?”

Zasłuchani w opowieści, próbowaliśmy zrozumieć toczące się życie.

autor: Halina Wojskowicz

2008.10.08 Loeńczuk