Wybór najlepszych opowiadań amerykańskiej pisarki Dorothy Parker był tematem literackiej dyskusji podczas wrześniowego spotkania DKK.

Twórczość Dorothy Parker (1893-1967) to nie tylko opowiadania, ale także wiersze, dramaty, a przede wszystkim scenariusze filmowe. Charakterystyczna szczerość i odwaga w wyrażaniu poglądów to znaki rozpoznawcze artystycznej twórczości Parker, która bezlitośnie demaskuje ludzką hipokryzję i głupotę. „Gra” to zbiór opowiadań nieco przewrotnych w formie i treści, gdyż przypominają one raczej scenki rodzajowe, a ich bohaterami są przede wszystkim kobiety. Kobiety, a dokładnie cała galeria kobiecych postaci, pojawiają się w każdym z opowiadań, a Dorothy Parker mistrzowsko wręcz prześwietla ich uczucia, zamiary i zachowania. Uwikłane w toczącą sie między ludźmi grę, bohaterki opowiadań wzbudziły w naszych czytelnikach skrajne emocje. Współczucie bardzo szybko przeradzało się w irytację, a wplecione między wierszami celne spostrzeżenia na temat kobiecej natury, sposobu bycia, specyfiki myślenia i postępowania, zdaniem klubowiczów nie straciły na aktualności. Gorzkie i smutne refleksje towarzyszące czytaniu opowiadań potwierdzają starą prawdę- w życiu liczy się spryt i wyrachowanie, ludzie toczą między sobą grę, a relacje między nimi opierają się na kłamstwie i bezwzględnym dążeniu do zaspokojenia własnych interesów. Dramat człowieka polega na tym, że chcąc nie chcąc, wmanipulowany zostaje w ową grę, a kwestią czasu staje się zaakceptowanie i przyjęcie jej zasad i reguł. Zapomnienie przynosi bohaterom alkohol, który zaraz po kobietach, jest drugim motywem przewodnim opowiadań Parker. Alkohol, pozorne antidotum na wszelkie życiowe niepowodzenia i bolączki, często sprowadza bohaterów na życiowe dno, a gorzki śmiech Dorothy Parker, który zdaje się przebrzmiewać między słowami, to jedyny komentarz do największych tragedii ludzkich rozgrywających się na kartach książki. Powściągliwość w ocenianiu bohaterów to zasada, jaką przyjęła Dorothy Parker, pozostawiajac tym samym czytelnikom pełną swobodę w ocenie postaci. Niewąpliwie, na uwagę zasługuje warsztat pisarski Parker, która buduje treść swoich opowiadań poprzez dialogi. Potwierdza to rangę i klasę pióra autorki mistrzowsko operującej słowem. Ponadczasowa treść i doskonałe portrety psychologiczne powinny stanowić wystarczającą zachętę dla tych wszystkich, którzy nie znają jeszcze twórczości Dorothy Parker.

„Pierwsza miłość” Sandora Maraiego, węgierskiego prozaika i publicysty, będzie lekturą na następnym spotkaniu hajnowskiego DKK, na które zapraszamy 29.10.2008 r.o godzinie 18.30.

autor: Joanna Kisielewicz